ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Συνεχίζοντας με πιο ευχάριστα, μια μεγάλη έκπληξη στην Αλβανία υπήρξε το φαγητό. Αν και δεν υπάρχει, τουλάχιστον ορατή, αφθονία τροφίμων, στα εστιατόρια η ποιότητα είναι εξαιρετική. Η ποικιλία αυτή δεν προορίζεται για τους ντόπιους – συνήθως μάλιστα μας απαριθμούσαν τι υπήρχε στο ψυγείο μια και δεν ήταν προετοιμασμένοι για μια παρέα μεγάλη σαν τη δική μας. Πάντως, υπήρξαν φορές που πρώτα πήραν την παραγγελία και έπειτα βγήκαν να βρουν τα υλικά (κάτι που στοίχισε σε μερικούς ώρες αναμονής). Ιδιαίτερα νόστιμα αποδείχτηκαν τα κρεατικά, ενώ οι τιμές – τσιμπημένες λόγω του ότι ήμασταν τουρίστες – δεν ξεπερνούσαν τα πέντε με εφτά ευρώ.

Και φτάνουμε στην τραγική ειρωνεία του ταξιδιού. Συντελέστηκε στους Αγίους Σαράντα, όπου είχαμε κανονίσει το τελευταίο γλέντι σε ξενοδοχείο που ανήκε σε Έλληνα (όχι της μειονότητας: γέννημα θρέμμα). Την επομένη μέρα μαθαίνουμε ότι μας χρέωσε εικοσιπέντε ευρώ κατ’ άτομο για το φαγητό.

Με αυτήν την τελευταία εντύπωση αφήσαμε πίσω μας τους Άγιους Σαράντα και ξεκινήσαμε για τα σύνορα. Αν και η Καθαρά Δευτέρα ήταν ηλιόλουστη, στην Κατάρα έριχνε χιόνι. Το λεωφορείο σταμάτησε μερικές φορές διότι το πετρέλαιο που είχαμε αγοράσει στην Αλβανία ήταν νοθευμένο με νερό και το φίλτρο χρειαζόταν συχνά άδειασμα. Ήταν η τελευταία αντήχηση της Αλβανίας - σε λίγο τρώγαμε καθαροδευτεριάτικα φαγητά στο Μέτσοβο.