ΑΥΛΩΝΑ

Στην Αυλώνα φτάσαμε αργά το βράδυ. Κατάκοποι μετά από δεκατρείς ώρες ταξίδι, το πρώτο πράγμα που μας έκανε εντύπωση ήταν το όνομα το ξενοδοχείου μας (New York) και η σημαία του ΝΑΤΟ στη ρεσεψιόν του, δίπλα στην αλβανική και την αμερικανική. Σίγουρα οι Αλβανοί τρέφουν – δικαιολογημένα - τα πλέον φιλικά αισθήματα απέναντι στην υπερδύναμη.

Την επόμενη μέρα είχαμε την ευκαιρία να δούμε την Αυλώνα, μια σύγχρονη αλβανική πόλη. Χτισμένη στις όχθες της Αδριατικής φαίνεται πως προορίζεται για τουριστικό θέρετρο. Μεγάλα ξενοδοχεία στην ακρογιαλιά, μπαράκια μεταφερμένα λες αυτούσια από την Καλαμαριά ή το Τουρκολίμανο, φοίνικες στις πλατείες. Τα μέρη αναψυχής αντιγράφουν είτε την Ελλάδα είτε την Ιταλία. Δεν είναι ακόμα πολλά αλλά η ανοικοδόμηση είναι τεράστια και χαοτική.


Η έννοια «αυθαίρετο» εδώ βρίσκει τον ορισμό της. Μια γραφική λεπτομέρεια: Όπως στην Ελλάδα μερικοί βάζουν στην κορυφή του αυθαίρετού τους ένα σταυρό δηλώνοντάς το στην αρχή σαν εκκλησάκι, έτσι στην Αλβανία βάζουν μια σημαία για να παραπέμπει σε κτίριο του κράτους.


Λίγα λεπτά από την πλατεία η πραγματικότητα είναι διαφορετική και η εικόνα του τουριστικού θέρετρου χάνεται. Άλλες παραβολές με την χώρα μας: Το σύνολο σχεδόν των σπιτιών είναι ζωσμένα με κάγκελα, όπως τα σπίτια των ακριτικών χωριών που βλέπουμε στις ειδήσεις «από το φόβο των Αλβανών». Και, «εάν κάποιος θα ήθελε να γυρίσει μια ταινία για την Ελλάδα του ’50 δε χρειάζεται να χτίσει σκηνικό... Μπορεί να το γυρίσει εδώ.» Οι μαχαλάδες, όπως τους ξέρουμε από παλιές ελληνικές ταινίες, βρίσκονται μπροστά μας.

Στα πεζοδρόμια του κεντρικού δρόμου της Αυλώνας ξεφυτρώνουν λυόμενα μαγαζιά. Η μεγάλη άνθηση στην Αλβανία έχει να κάνει με αυτά τα μικρά εμπορικά καταστήματα. Αν και αυθαίρετα από δομικής άποψης, είναι ό,τι πιο νόμιμο έχει να επιδείξει η τοπική οικονομία. Σε κάποιες περιπτώσεις η βαλκανική εφευρετικότητα θριαμβεύει – όπως το δένδρο στο πεζοδρόμιο που μετατράπηκε σε ντεκόρ για το μικρό καφενεδάκι.