ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ

Στη νότιο Αλβανία υπάρχουν συγκροτήματα χωριών όπου δεν κυκλοφορεί άλλο αυτοκίνητο από τη Mercedes – και μάλιστα, τελευταία και πανάκριβα μοντέλα. Κανένα δεν μπορεί να βγει στο εξωτερικό: είναι όλα κλεμμένα και προορισμένα για τοπική οδήγηση. Το παράδοξο είναι ότι το πιο ταιριαστό αυτοκίνητο για το αλβανικό οδικό δίκτυο θα ήταν το 4Χ4. Το όριο ταχύτητας στις εθνικές οδούς ποικίλει μεταξύ είκοσι και σαράντα χιλιομέτρων την ώρα ενώ η πραγματική μέση ταχύτητα για τον μη μυημένο στους δρόμους είναι γύρω στα εικοσιπέντε. Αυτό είναι και το πλέον πολύτιμο μυστικό για όποιον θα ήθελε να επισκεφτεί την Αλβανία: να προγραμματίζει μικρές διαδρομές και όχι πάνω από έναν προορισμό την ημέρα. Αποστάσεις των εκατόν ογδόντα χιλιομέτρων μπορεί να απαιτούν έως και δεκατρείς ώρες οδήγηση. Το πλέον χαρακτηριστικό ότι την τρίτη μέρα τυλίγαμε με γάζες το χέρι του (επαγγελματία) οδηγού μας. Είχε πρηστεί από τις αλλαγές ταχυτήτων.

Σε ένα μέρος όπου όλοι έχουν από μια Mercedes, αυτή παύει πλέον να αποτελεί αξία όπως στα περισσότερα μέρη του κόσμου. Μοιάζει μάλλον με συλλογικό απωθημένο.

Ίσως και να αποτελεί την πλέον μεταμοντέρνα εκδοχή του Δυτικού ονείρου, όπου δεν παίζει ρόλο η οφθαλμοφανής πραγματικότητα (το ετοιμόρροπο σπίτι, το ταπεινό μικρομάγαζο) αλλά το σύμβολο. Με βάση τα σύμβολα, η Αλβανία πάει καλά.

Μια άλλη ιδιαιτερότητα - της αλβανικής υπαίθρου αυτή τη φορά - είναι τα πάμπολλα πολυβολεία. Οι ντόπιοι τα ονομάζουν «μπούνκερ» από το αγγλο-γερμανικό bunker και είναι χτισμένα την περίοδο του Χότζα, δείγματα της καχυποψίας και ξενοφοβίας του. Εκεί θα ταμπουρώνονταν η «Παλλαϊκή Άμυνα» (το σύνολο του πληθυσμού) σε περίπτωση ξένης εισβολής. Σήμερα, στις ακτές κάποια μεγάλα bunkers έχουν μετατραπεί σε ξενώνες για τουρίστες.